این روزها فقط دوست دارم فرصتی دست دهد تا مجموعه ای از مواضع پر تناقض و خطای علی فریمانی (معروف به مطهری) را جمع آوری کرده و در قالب یک کتاب به ایشان اهدا نمایم.
مدت ها پیش در یادداشتی طولانی (+) توضیح داده بودم که ریشه خطاهای ایشان در کجاست. اما لازم است به عنوان تکمیل آن مطلب، پیامدهایش را نیز به عنوان مصادیق جمع آوری نمایم. نه اینکه در ایشان گوش شنوایی برای این حرفها دیده ام. خیر ... پیشتر چنین تلقی ای داشتم و اکنون مطمئن شده ام که ایشان به واسطه غرور و توهم ذاتی، حتی از امام معصوم هم حرف شنوی نخواهند داشت. (چون خود امیرالمومنین علی علیه السلام فرموده در آشکار و نهان از من انتقاد کنید!) بیشتر از این بابت که برخی ها ساده لوحی های او را به خطا حمل بر انصاف و اعتدال و آزادگی اش کرده اند و دوستان دیگری برعکس، علی مطهری را فوق العاده زیرک! و زرنگ! می دانند که آگاهانه در پازل رییس بزرگ بازی می کند.
در این میان جای مجموعه ای که ذکرش رفت خالی است ... دوست دارم در این کتاب سیر تحول مواضع ایشان را فی المثل در مورد اطاعت از ولایت فقیه بیاورم تا معلوم شود ایشان جز اجبار قانون اساسی هیچ مصداقی برای اطاعت از ولی فقیه در کارنامه خود ندارند و این نیست مگر به خاطر سوء تفاهاتی که در نتیجه غرور و تعصب در دستگاه فکری شان رخ داده ... البته خود نیز چنان که باید ملتفت نشده اند یا شده اند ولی به رو نمی آورند!
اما چه می شود کرد ... باید اذعان کنم که گاری تحلیل ما هرگز به پای بنز توهمات ایشان نمی رسد! از خوانندگان تقاضا می کنم آخرین شاه بیت این مثنوی بلند را مطالعه بفرمایند، قضاوت هم با خودشان:
موقعیت: مصاحبه علی مطهری با روزنامه اعتماد
«س: به نظر خودتان علی مطهری از کی علی مطهری شد و در منظر افکار عمومی صرفاً فرزند شهید مطهری نبود؟
ج: فکر نمی کنم علی مطهری چیزی شده باشد که شما این سوال را مطرح می کنید. در عین حال پاسخ این گونه سوال ها یک مقداری مستلزم تعریف از خود است ... شاید بهتر باشد دیگران این سوال را پاسخ بدهند. اما من خودم فکر می کنم همیشه مردم وقتی احساس کنند فردی به اصطلاح عرف از خودش وجود دارد (معنی وجود رو هم فهمیدیم!) و می تواند گاهی برخلاف فضای غالب بر اجتماع حرکت کند، او را فرد مستقلی می دانند. (بالا چی گفتم بهتون؟) هر چند فرزند شخصیت بزرگی باشد اما برای خود او هم در ذات خودش یک شخصیت قایل می شوند. به جای اینکه بگویند فرزند فلان کس است، روی خود او حساب باز می کنند. (ای خدا ...) یکی از دوستان به شوخی می گفت کم کم دارد طوری می شود که به جای اینکه بگویند علی مطهری فرزند شهید مطهری، خواهند گفت شهید مطهری پدر علی مطهری! (من دیگه حرفی برای گفتن ندارم!)»
یاحق
--------------------------------
پانوشت:
